anfractus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ãːˈfraːk.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aɱˈfrak.t̪us]
Adjective
ānfrāctus (feminine ānfrācta, neuter ānfrāctum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ānfrāctus | ānfrācta | ānfrāctum | ānfrāctī | ānfrāctae | ānfrācta | |
| genitive | ānfrāctī | ānfrāctae | ānfrāctī | ānfrāctōrum | ānfrāctārum | ānfrāctōrum | |
| dative | ānfrāctō | ānfrāctae | ānfrāctō | ānfrāctīs | |||
| accusative | ānfrāctum | ānfrāctam | ānfrāctum | ānfrāctōs | ānfrāctās | ānfrācta | |
| ablative | ānfrāctō | ānfrāctā | ānfrāctō | ānfrāctīs | |||
| vocative | ānfrācte | ānfrācta | ānfrāctum | ānfrāctī | ānfrāctae | ānfrācta | |
Noun
ānfrāctus m (genitive ānfrāctūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ānfrāctus | ānfrāctūs |
| genitive | ānfrāctūs | ānfrāctuum |
| dative | ānfrāctuī | ānfrāctibus |
| accusative | ānfrāctum | ānfrāctūs |
| ablative | ānfrāctū | ānfrāctibus |
| vocative | ānfrāctus | ānfrāctūs |
Derived terms
References
- “anfractus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “anfractus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "anfractus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- anfractus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.