angustiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of angustiō.
Participle
angustiātus (feminine angustiāta, neuter angustiātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | angustiātus | angustiāta | angustiātum | angustiātī | angustiātae | angustiāta | |
| genitive | angustiātī | angustiātae | angustiātī | angustiātōrum | angustiātārum | angustiātōrum | |
| dative | angustiātō | angustiātae | angustiātō | angustiātīs | |||
| accusative | angustiātum | angustiātam | angustiātum | angustiātōs | angustiātās | angustiāta | |
| ablative | angustiātō | angustiātā | angustiātō | angustiātīs | |||
| vocative | angustiāte | angustiāta | angustiātum | angustiātī | angustiātae | angustiāta | |