audientia
Latin
Etymology
From audiēns, present active participle of audiō (“hear, listen”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯.diˈɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯.d̪iˈɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
audientia f (genitive audientiae); first declension
- The act of hearing or listening; attention, heed.
- The faculty of hearing.
- A group of listeners, audience.
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | audientia | audientiae |
| genitive | audientiae | audientiārum |
| dative | audientiae | audientiīs |
| accusative | audientiam | audientiās |
| ablative | audientiā | audientiīs |
| vocative | audientia | audientiae |
Related terms
Descendants
Participle
audientia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of audiēns
References
- “audientia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “audientia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "audientia", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- audientia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to obtain a hearing: audientiam sibi (orationi) facere
- (ambiguous) to accept battle: potestatem sui facere (alicui) (cf. sect. XII. 9, note audientia...)
- to obtain a hearing: audientiam sibi (orationi) facere