auditorius
Latin
Etymology
From audiō (“to hear”) + -tōrius (“-tory”, adjectival suffix), or audītor (“a hearer, listener”) + -ius (adjectival suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯.diːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯.d̪iˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
audītōrius (feminine audītōria, neuter audītōrium); first/second-declension adjective
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | audītōrius | audītōria | audītōrium | audītōriī | audītōriae | audītōria | |
| genitive | audītōriī | audītōriae | audītōriī | audītōriōrum | audītōriārum | audītōriōrum | |
| dative | audītōriō | audītōriae | audītōriō | audītōriīs | |||
| accusative | audītōrium | audītōriam | audītōrium | audītōriōs | audītōriās | audītōria | |
| ablative | audītōriō | audītōriā | audītōriō | audītōriīs | |||
| vocative | audītōrie | audītōria | audītōrium | audītōriī | audītōriae | audītōria | |
Derived terms
Related terms
Descendants
- → English: auditory
References
- “auditorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- auditorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.