autenticatio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯.tɛn.tɪˈkaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯.t̪en̪.t̪iˈkat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
autenticātiō f (genitive autenticātiōnis); third declension
- (Medieval Latin) alternative form of authenticātiō
- 1748, Phillipus Labbeus, Gabriel Cossartus, Sanctorum Conciliorum et Decretorum Collectio Nova[1], Lucae : Ex typographia Josephi Salani & Vincentii Junctinii, page 82:
- Quibus conſideratis planiſſimum eſt videre, quam aberrant a ſanctorum patrum inſtitutus, & antiquorum conciliorum religioſiſſimis moribus, qui decreta ſua rata esſe volunt; ad eourm obſervantiam & ſummum pontificem, & orbem univerſum impellentes, antequam ab apoſtolica ſede, quae jus & auctoritatem imparitur canonibus, robur ſuae conſiderationis, & autenticationis acceperint
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | autenticātiō | autenticātiōnēs |
| genitive | autenticātiōnis | autenticātiōnum |
| dative | autenticātiōnī | autenticātiōnibus |
| accusative | autenticātiōnem | autenticātiōnēs |
| ablative | autenticātiōne | autenticātiōnibus |
| vocative | autenticātiō | autenticātiōnēs |
References
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “authenticatio”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[2], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC