autenticatio

Latin

Etymology

From autenticō +‎ -ātiō.

Pronunciation

Noun

autenticātiō f (genitive autenticātiōnis); third declension

  1. (Medieval Latin) alternative form of authenticātiō
    • 1748, Phillipus Labbeus, Gabriel Cossartus, Sanctorum Conciliorum et Decretorum Collectio Nova[1], Lucae : Ex typographia Josephi Salani & Vincentii Junctinii, page 82:
      Quibus conſideratis planiſſimum eſt videre, quam aberrant a ſanctorum patrum inſtitutus, & antiquorum conciliorum religioſiſſimis moribus, qui decreta ſua rata esſe volunt; ad eourm obſervantiam & ſummum pontificem, & orbem univerſum impellentes, antequam ab apoſtolica ſede, quae jus & auctoritatem imparitur canonibus, robur ſuae conſiderationis, & autenticationis acceperint
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative autenticātiō autenticātiōnēs
genitive autenticātiōnis autenticātiōnum
dative autenticātiōnī autenticātiōnibus
accusative autenticātiōnem autenticātiōnēs
ablative autenticātiōne autenticātiōnibus
vocative autenticātiō autenticātiōnēs

References