autentico
Catalan
Verb
autentico
- first-person singular present indicative of autenticar
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /awˈtɛn.ti.ko/
- Rhymes: -ɛntiko
- Hyphenation: au‧tèn‧ti‧co
Etymology 1
From Latin authenticus, from Ancient Greek αὐθεντικός (authentikós).
Adjective
autentico (feminine autentica, masculine plural autentici, feminine plural autentiche)
Derived terms
Related terms
Etymology 2
Verb
autentico
- first-person singular present indicative of autenticare
Further reading
- autentico in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams
Latin
Etymology
Alternative form of authenticō
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯ˈtʰɛn.tɪ.koː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯ˈt̪ɛn̪.t̪i.ko]
Verb
autenticō (present infinitive autenticāre, perfect active autenticāvī, supine autenticātum); first conjugation
- (Medieval Latin) alternative form of authenticō
- 1581, Francesco Accolti, Iurisconsulti Eminentissimi ac Subtilitatum Principis[1], page 59:
- ʃicut ʃigillum iudicis poteʃt autenticare ʃcriptura pertinentem ad officium ʃuum, ita poʃʃit autenticare contractu factum coram ʃe, licet non pertineat ad eius officium.
- (please add an English translation of this quotation)
Conjugation
Conjugation of autenticō (first conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | autenticō | autenticās | autenticat | autenticāmus | autenticātis | autenticant | ||||||
| imperfect | autenticābam | autenticābās | autenticābat | autenticābāmus | autenticābātis | autenticābant | |||||||
| future | autenticābō | autenticābis | autenticābit | autenticābimus | autenticābitis | autenticābunt | |||||||
| perfect | autenticāvī | autenticāvistī | autenticāvit | autenticāvimus | autenticāvistis | autenticāvērunt, autenticāvēre | |||||||
| pluperfect | autenticāveram | autenticāverās | autenticāverat | autenticāverāmus | autenticāverātis | autenticāverant | |||||||
| future perfect | autenticāverō | autenticāveris | autenticāverit | autenticāverimus | autenticāveritis | autenticāverint | |||||||
| passive | present | autenticor | autenticāris, autenticāre |
autenticātur | autenticāmur | autenticāminī | autenticantur | ||||||
| imperfect | autenticābar | autenticābāris, autenticābāre |
autenticābātur | autenticābāmur | autenticābāminī | autenticābantur | |||||||
| future | autenticābor | autenticāberis, autenticābere |
autenticābitur | autenticābimur | autenticābiminī | autenticābuntur | |||||||
| perfect | autenticātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | autenticātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | autenticātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | autenticem | autenticēs | autenticet | autenticēmus | autenticētis | autenticent | ||||||
| imperfect | autenticārem | autenticārēs | autenticāret | autenticārēmus | autenticārētis | autenticārent | |||||||
| perfect | autenticāverim | autenticāverīs | autenticāverit | autenticāverīmus | autenticāverītis | autenticāverint | |||||||
| pluperfect | autenticāvissem | autenticāvissēs | autenticāvisset | autenticāvissēmus | autenticāvissētis | autenticāvissent | |||||||
| passive | present | autenticer | autenticēris, autenticēre |
autenticētur | autenticēmur | autenticēminī | autenticentur | ||||||
| imperfect | autenticārer | autenticārēris, autenticārēre |
autenticārētur | autenticārēmur | autenticārēminī | autenticārentur | |||||||
| perfect | autenticātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | autenticātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | autenticā | — | — | autenticāte | — | ||||||
| future | — | autenticātō | autenticātō | — | autenticātōte | autenticantō | |||||||
| passive | present | — | autenticāre | — | — | autenticāminī | — | ||||||
| future | — | autenticātor | autenticātor | — | — | autenticantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | autenticāre | autenticārī | autenticāns | — | |||||||||
| future | autenticātūrum esse | autenticātum īrī | autenticātūrus | autenticandus | |||||||||
| perfect | autenticāvisse | autenticātum esse | — | autenticātus | |||||||||
| future perfect | — | autenticātum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | autenticātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| autenticandī | autenticandō | autenticandum | autenticandō | autenticātum | autenticātū | ||||||||
Derived terms
References
- "autenticare", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Portuguese
Verb
autentico
- first-person singular present indicative of autenticar
Spanish
Verb
autentico
- first-person singular present indicative of autenticar