autoinstruire
Romanian
Etymology
From autoinstrui + -re.
Noun
autoinstruire f (plural autoinstruiri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | autoinstruire | autoinstruirea | autoinstruiri | autoinstruirile | |
| genitive-dative | autoinstruiri | autoinstruirii | autoinstruiri | autoinstruirilor | |
| vocative | autoinstruire, autoinstruireo | autoinstruirilor | |||