barwik

Old Polish

Etymology

From barwa +‎ -ik. First attested in c. 1500.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /barviːk/
  • IPA(key): (15th CE) /barvik/

Noun

barwik m animacy unattested

  1. true forget-me-not, Myosotis scorpioides
    Synonym: barwica
    • 1900 [c. 1500], Józef Rostafiński, editor, Symbola ad historiam naturalem medii aevi = Średniowieczna historya naturalna w Polsce. Ps 2[1], number 5600:
      Barwyk polipodium
      [Barwik polipodium]
adjectives
verbs

Descendants

  • Polish: barwik

References

  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “barwik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish barwik. By surface analysis, barwa +‎ -ik.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbar.vik/
  • Rhymes: -arvik
  • Syllabification: bar‧wik

Noun

barwik m inan (related adjective barwikowy)

  1. dye (colorant, especially one that has an affinity to the substrate to which it is applied)
    Synonym: barwnik
  2. (obsolete) periwinkle (any plant of the genus Vinca)
    Synonym: barwinek

Declension

Further reading