blástr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *blēstuz.
Noun
blástr m (genitive blástar, dative blæsti)
Declension
The nominative -r may be reanalyzed as a part of the stem.
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | blástr | blástrinn | blæstir | blæstirnir |
| accusative | blást | blástinn | blástu | blástuna |
| dative | blæsti | blæstinum | blástum | blástunum |
| genitive | blástar | blástarins | blásta | blástanna |
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | blástr | blástrinn | blæstrir | blæstrirnir |
| accusative | blástr | blástrinn | blástru | blástruna |
| dative | blæstri | blæstrinum | blástrum | blástrunum |
| genitive | blástrar | blástrarins | blástra | blástranna |