blandidicus

Latin

Etymology

From blandus (soothing, pleasant, agreeable) +‎ -dicus (saying).

Pronunciation

Adjective

blandidicus (feminine blandidica, neuter blandidicum); first/second-declension adjective

  1. speaking smoothly, pleasantly, soothingly; using fair words

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative blandidicus blandidica blandidicum blandidicī blandidicae blandidica
genitive blandidicī blandidicae blandidicī blandidicōrum blandidicārum blandidicōrum
dative blandidicō blandidicae blandidicō blandidicīs
accusative blandidicum blandidicam blandidicum blandidicōs blandidicās blandidica
ablative blandidicō blandidicā blandidicō blandidicīs
vocative blandidice blandidica blandidicum blandidicī blandidicae blandidica

References