bubulcarius
Latin
Etymology
From bubulcus (“herdsman, oxdriver, ploughman”) + -ārius (“dealer in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [bʊ.bʊɫˈkaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [bu.bulˈkaː.ri.us]
Noun
bubulcārius m (genitive bubulcāriī or bubulcārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | bubulcārius | bubulcāriī |
| genitive | bubulcāriī bubulcārī1 |
bubulcāriōrum |
| dative | bubulcāriō | bubulcāriīs |
| accusative | bubulcārium | bubulcāriōs |
| ablative | bubulcāriō | bubulcāriīs |
| vocative | bubulcārie | bubulcāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
References
- “bubulcarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- bubulcarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.