chartarius
Latin
Etymology
From charta (“papyrus, paper”) + -ārius (“-ary: forming adjectives and nouns”), from Ancient Greek χάρτης (khártēs, “papyrus, paper”). Cf. chartularius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kʰarˈta.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [karˈt̪aː.ri.us]
Noun
chartārius m (genitive chartāriī or chartārī); second declension
- stationer, a person who sells papyrus or paper
- papermaker, a person who makes papyrus or paper
- (Medieval Latin) archivist, a person who oversees or maintains paper records
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | chartārius | chartāriī |
| genitive | chartāriī chartārī1 |
chartāriōrum |
| dative | chartāriō | chartāriīs |
| accusative | chartārium | chartāriōs |
| ablative | chartāriō | chartāriīs |
| vocative | chartārie | chartāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Adjective
chartārius (feminine chartāria, neuter chartārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | chartārius | chartāria | chartārium | chartāriī | chartāriae | chartāria | |
| genitive | chartāriī | chartāriae | chartāriī | chartāriōrum | chartāriārum | chartāriōrum | |
| dative | chartāriō | chartāriae | chartāriō | chartāriīs | |||
| accusative | chartārium | chartāriam | chartārium | chartāriōs | chartāriās | chartāria | |
| ablative | chartāriō | chartāriā | chartāriō | chartāriīs | |||
| vocative | chartārie | chartāria | chartārium | chartāriī | chartāriae | chartāria | |
Synonyms
References
- Thomas Goodwin (1874), Latin–English Dictionary..., London: Lockwood & Co.
- Michel-Auguste Peigné (1848), Dictionnaire Classique Latin–Français..., Paris: Isidore Pesron.
- Michel Prodel (2023), Lexique de Latin Médiéval, Vol. I.