cilian
Old English
Alternative forms
- ċiliġan
Etymology
From Proto-West Germanic *kilēn, equivalent to ċiele + -ian.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈt͡ʃi.li.ɑn/
Verb
ċilian
- (intransitive) to be cold
Conjugation
Conjugation of ċilian (weak, class 2)
| infinitive | ċilian | ċilienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ċiliġe | ċilode |
| second person singular | ċilast | ċilodest |
| third person singular | ċilaþ | ċilode |
| plural | ċiliaþ | ċilodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ċiliġe | ċilode |
| plural | ċiliġen | ċiloden |
| imperative | ||
| singular | ċila | |
| plural | ċiliaþ | |
| participle | present | past |
| ċiliende | (ġe)ċilod | |
Related terms
Descendants
Romanian
Noun
cilian m (plural ciliani)
- alternative form of chilian
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | cilian | cilianul | ciliani | cilianii | |
| genitive-dative | cilian | cilianului | ciliani | cilianilor | |
| vocative | cilianule | cilianilor | |||