cinovnic
Romanian
Etymology
Borrowed from Russian чино́вник (činóvnik).
Noun
cinovnic m (plural cinovnici)
- (dated) clerk
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | cinovnic | cinovnicul | cinovnici | cinovnicii | |
| genitive-dative | cinovnic | cinovnicului | cinovnici | cinovnicilor | |
| vocative | cinovnicule | cinovnicilor | |||