convenire
Italian
Etymology
From Latin convenīre, from cum + veniō.
Pronunciation
- IPA(key): /kon.veˈni.re/
Audio: (file) - Rhymes: -ire
- Hyphenation: con‧ve‧nì‧re
Verb
convenìre (first-person singular present convèngo, first-person singular past historic convénni or convènni, past participle convenùto, first-person singular future converrò, auxiliary (intransitive in most meanings) èssere or (transitive, also intransitive when meaning "to agree") avére)
- (intransitive) to gather, to come together (from multiple places) [auxiliary essere]
- (intransitive, literary) to converge (of roads, waters, etc.) [auxiliary essere]
- (intransitive) to agree [with con ‘with’] [auxiliary avere]
- (intransitive) to suit, to be fitting [auxiliary essere]
- (intransitive, impersonal) to be necessary; should, ought, had better [auxiliary essere]
- (transitive, law) to sue
- (transitive, archaic) to summon
Conjugation
Conjugation of convenìre (-ire; irregular) (See Appendix:Italian verbs)
1Intransitive in most meanings.
2Transitive, also intransitive when meaning "to agree".
Derived terms
Related terms
Further reading
- convenire in Collins Italian-English Dictionary
- convenire in Aldo Gabrielli, Grandi Dizionario Italiano (Hoepli)
- convenire in garzantilinguistica.it – Garzanti Linguistica, De Agostini Scuola Spa
- convenìre in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
- convenire in sapere.it – De Agostini Editore
- convenire in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔn.wɛˈniː.rɛ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koɱ.veˈniː.re]
Verb
convenīre
- inflection of conveniō:
- present active infinitive
- second-person singular present passive imperative/indicative
References
- “convenire”, in William Smith et al., editor (1890), A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
Romanian
Etymology
Noun
convenire f (plural conveniri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | convenire | convenirea | conveniri | convenirile | |
| genitive-dative | conveniri | convenirii | conveniri | convenirilor | |
| vocative | convenire, convenireo | convenirilor | |||
References
- convenire in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN