convito
See also: convitò
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /konˈvi.to/
- Rhymes: -ito
- Hyphenation: con‧vì‧to
Etymology 1
Noun
convito m (plural conviti)
Further reading
- convito in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
convito
- first-person singular present indicative of convitare
Latin
Etymology
From invītō, influenced by the unrelated convīvium (“a banquet”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔnˈwiː.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koɱˈviː.t̪o]
Verb
convītō (present infinitive convītāre, perfect active convītāvī, supine convītātum); first conjugation
- (Medieval Latin, nonstandard) to invite
Conjugation
Conjugation of convītō (first conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | convītō | convītās | convītat | convītāmus | convītātis | convītant | ||||||
| imperfect | convītābam | convītābās | convītābat | convītābāmus | convītābātis | convītābant | |||||||
| future | convītābō | convītābis | convītābit | convītābimus | convītābitis | convītābunt | |||||||
| perfect | convītāvī | convītāvistī | convītāvit | convītāvimus | convītāvistis | convītāvērunt, convītāvēre | |||||||
| pluperfect | convītāveram | convītāverās | convītāverat | convītāverāmus | convītāverātis | convītāverant | |||||||
| future perfect | convītāverō | convītāveris | convītāverit | convītāverimus | convītāveritis | convītāverint | |||||||
| passive | present | convītor | convītāris, convītāre |
convītātur | convītāmur | convītāminī | convītantur | ||||||
| imperfect | convītābar | convītābāris, convītābāre |
convītābātur | convītābāmur | convītābāminī | convītābantur | |||||||
| future | convītābor | convītāberis, convītābere |
convītābitur | convītābimur | convītābiminī | convītābuntur | |||||||
| perfect | convītātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | convītātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | convītātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | convītem | convītēs | convītet | convītēmus | convītētis | convītent | ||||||
| imperfect | convītārem | convītārēs | convītāret | convītārēmus | convītārētis | convītārent | |||||||
| perfect | convītāverim | convītāverīs | convītāverit | convītāverīmus | convītāverītis | convītāverint | |||||||
| pluperfect | convītāvissem | convītāvissēs | convītāvisset | convītāvissēmus | convītāvissētis | convītāvissent | |||||||
| passive | present | convīter | convītēris, convītēre |
convītētur | convītēmur | convītēminī | convītentur | ||||||
| imperfect | convītārer | convītārēris, convītārēre |
convītārētur | convītārēmur | convītārēminī | convītārentur | |||||||
| perfect | convītātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | convītātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | convītā | — | — | convītāte | — | ||||||
| future | — | convītātō | convītātō | — | convītātōte | convītantō | |||||||
| passive | present | — | convītāre | — | — | convītāminī | — | ||||||
| future | — | convītātor | convītātor | — | — | convītantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | convītāre | convītārī | convītāns | — | |||||||||
| future | convītātūrum esse | convītātum īrī | convītātūrus | convītandus | |||||||||
| perfect | convītāvisse | convītātum esse | — | convītātus | |||||||||
| future perfect | — | convītātum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | convītātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| convītandī | convītandō | convītandum | convītandō | convītātum | convītātū | ||||||||
Descendants
See also
- convītātiō
- 1257 C.E., Statuta Massiliensia
- Prohibemus ut nullus Notarius... recipiat... xenia vel dona, aut remunerationem, vel convivium seu Convitationem, etc.
- We forbid any notary... to accept... gifts or presents, remuneration, or [an invitation to] a feast or convitatio.
- 1257 C.E., Statuta Massiliensia
References
- Brodsky, David (2009) Spanish Vocabulary: An Etymological Approach, University of Texas Press
- "convitare", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- Meyer-Lübke, Wilhelm (1911) “convitare”, in Romanisches etymologisches Wörterbuch (in German), page 174