cotonius
Latin
Adjective
cotōnius (feminine cotōnia, neuter cotōnium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cotōnius | cotōnia | cotōnium | cotōniī | cotōniae | cotōnia | |
| genitive | cotōniī | cotōniae | cotōniī | cotōniōrum | cotōniārum | cotōniōrum | |
| dative | cotōniō | cotōniae | cotōniō | cotōniīs | |||
| accusative | cotōnium | cotōniam | cotōnium | cotōniōs | cotōniās | cotōnia | |
| ablative | cotōniō | cotōniā | cotōniō | cotōniīs | |||
| vocative | cotōnie | cotōnia | cotōnium | cotōniī | cotōniae | cotōnia | |
Derived terms
Noun
cotōnius f (genitive cotōniī or cotōnī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cotōnius | cotōniī |
| genitive | cotōniī cotōnī1 |
cotōniōrum |
| dative | cotōniō | cotōniīs |
| accusative | cotōnium | cotōniōs |
| ablative | cotōniō | cotōniīs |
| vocative | cotōnie | cotōniī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).