cuspidatus

Latin

Etymology 1

Perfect passive participle of cuspidō.

Participle

cuspidātus (feminine cuspidāta, neuter cuspidātum); first/second-declension participle

  1. made pointed
Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cuspidātus cuspidāta cuspidātum cuspidātī cuspidātae cuspidāta
genitive cuspidātī cuspidātae cuspidātī cuspidātōrum cuspidātārum cuspidātōrum
dative cuspidātō cuspidātae cuspidātō cuspidātīs
accusative cuspidātum cuspidātam cuspidātum cuspidātōs cuspidātās cuspidāta
ablative cuspidātō cuspidātā cuspidātō cuspidātīs
vocative cuspidāte cuspidāta cuspidātum cuspidātī cuspidātae cuspidāta

Etymology 2

From cuspis +‎ -ātus.

Adjective

cuspidātus (feminine cuspidāta, neuter cuspidātum); first/second-declension adjective

  1. tipped (provided with a point)
    arcus cuspidus (in architecture)three-foiled cusped arch
  2. (New Latin) Used as a specific epithet; having a cusp, tip or point; cusped, pointed.
    Taxus cuspidata (botany)Japanese yew
Declension

First/second-declension adjective.

Derived terms
  • tricuspidātus
Descendants
  • English: cuspidate