custodiens
Latin
Etymology
Present participle of custōdiō.
Participle
custōdiēns (genitive custōdientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | custōdiēns | custōdientēs | custōdientia | ||
| genitive | custōdientis | custōdientium | |||
| dative | custōdientī | custōdientibus | |||
| accusative | custōdientem | custōdiēns | custōdientēs custōdientīs |
custōdientia | |
| ablative | custōdiente custōdientī1 |
custōdientibus | |||
| vocative | custōdiēns | custōdientēs | custōdientia | ||
1When used purely as an adjective.