dimidius
Latin
| 20[a], [b], [c], [d], [e] | ||||
| ← 1 | II 2 |
2 → [a], [b] | 3 → | |
|---|---|---|---|---|
| Cardinal: duo Ordinal: secundus, alter Adverbial: bis Proportional: duplus Multiplier: duplex, alterplex, biplex Distributive: bīnus Collective: bīniō Fractional: dīmidius, sēmis | ||||
Etymology
dis- (“in two”) + medius (“middle”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [diːˈmɪ.di.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪iˈmiː.d̪i.us]
Adjective
dīmidius (feminine dīmidia, neuter dīmidium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dīmidius | dīmidia | dīmidium | dīmidiī | dīmidiae | dīmidia | |
| genitive | dīmidiī | dīmidiae | dīmidiī | dīmidiōrum | dīmidiārum | dīmidiōrum | |
| dative | dīmidiō | dīmidiae | dīmidiō | dīmidiīs | |||
| accusative | dīmidium | dīmidiam | dīmidium | dīmidiōs | dīmidiās | dīmidia | |
| ablative | dīmidiō | dīmidiā | dīmidiō | dīmidiīs | |||
| vocative | dīmidie | dīmidia | dīmidium | dīmidiī | dīmidiae | dīmidia | |
Derived terms
- dīmidium (“half”)
Descendants
- Vulgar Latin: *dimedium
References
- “dimidius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dimidius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "dimidius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- dimidius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Walther von Wartburg (1928–2002) “dimĭdius”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 3: D–F, page 80