Latin
Etymology
From dis- + partiō.
Pronunciation
Verb
dispertiō (present infinitive dispertīre, perfect active dispertīvī or dispertiī, supine dispertītum); fourth conjugation
- to divide (up)
- to distribute
- to assign
Conjugation
Conjugation of dispertiō (fourth conjugation)
| indicative
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
dispertiō
|
dispertīs
|
dispertit
|
dispertīmus
|
dispertītis
|
dispertiunt
|
| imperfect
|
dispertiēbam
|
dispertiēbās
|
dispertiēbat
|
dispertiēbāmus
|
dispertiēbātis
|
dispertiēbant
|
| future
|
dispertiam
|
dispertiēs
|
dispertiet
|
dispertiēmus
|
dispertiētis
|
dispertient
|
| perfect
|
dispertīvī, dispertiī
|
dispertīvistī, dispertiistī
|
dispertīvit, dispertiit
|
dispertīvimus, dispertiimus
|
dispertīvistis, dispertiistis
|
dispertīvērunt, dispertīvēre, dispertiērunt, dispertiēre
|
| pluperfect
|
dispertīveram, dispertieram
|
dispertīverās, dispertierās
|
dispertīverat, dispertierat
|
dispertīverāmus, dispertierāmus
|
dispertīverātis, dispertierātis
|
dispertīverant, dispertierant
|
| future perfect
|
dispertīverō, dispertierō
|
dispertīveris, dispertieris
|
dispertīverit, dispertierit
|
dispertīverimus, dispertierimus
|
dispertīveritis, dispertieritis
|
dispertīverint, dispertierint
|
| passive
|
present
|
dispertior
|
dispertīris, dispertīre
|
dispertītur
|
dispertīmur
|
dispertīminī
|
dispertiuntur
|
| imperfect
|
dispertiēbar
|
dispertiēbāris, dispertiēbāre
|
dispertiēbātur
|
dispertiēbāmur
|
dispertiēbāminī
|
dispertiēbantur
|
| future
|
dispertiar
|
dispertiēris, dispertiēre
|
dispertiētur
|
dispertiēmur
|
dispertiēminī
|
dispertientur
|
| perfect
|
dispertītus + present active indicative of sum
|
| pluperfect
|
dispertītus + imperfect active indicative of sum
|
| future perfect
|
dispertītus + future active indicative of sum
|
| subjunctive
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
dispertiam
|
dispertiās
|
dispertiat
|
dispertiāmus
|
dispertiātis
|
dispertiant
|
| imperfect
|
dispertīrem
|
dispertīrēs
|
dispertīret
|
dispertīrēmus
|
dispertīrētis
|
dispertīrent
|
| perfect
|
dispertīverim, dispertierim
|
dispertīverīs, dispertierīs
|
dispertīverit, dispertierit
|
dispertīverīmus, dispertierīmus
|
dispertīverītis, dispertierītis
|
dispertīverint, dispertierint
|
| pluperfect
|
dispertīvissem, dispertiissem
|
dispertīvissēs, dispertiissēs
|
dispertīvisset, dispertiisset
|
dispertīvissēmus, dispertiissēmus
|
dispertīvissētis, dispertiissētis
|
dispertīvissent, dispertiissent
|
| passive
|
present
|
dispertiar
|
dispertiāris, dispertiāre
|
dispertiātur
|
dispertiāmur
|
dispertiāminī
|
dispertiantur
|
| imperfect
|
dispertīrer
|
dispertīrēris, dispertīrēre
|
dispertīrētur
|
dispertīrēmur
|
dispertīrēminī
|
dispertīrentur
|
| perfect
|
dispertītus + present active subjunctive of sum
|
| pluperfect
|
dispertītus + imperfect active subjunctive of sum
|
| imperative
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
—
|
dispertī
|
—
|
—
|
dispertīte
|
—
|
| future
|
—
|
dispertītō
|
dispertītō
|
—
|
dispertītōte
|
dispertiuntō
|
| passive
|
present
|
—
|
dispertīre
|
—
|
—
|
dispertīminī
|
—
|
| future
|
—
|
dispertītor
|
dispertītor
|
—
|
—
|
dispertiuntor
|
| dispertīre
|
dispertīrī
|
dispertiēns
|
—
|
| dispertītūrum esse
|
dispertītum īrī
|
dispertītūrus
|
dispertiendus, dispertiundus
|
dispertīvisse, dispertiisse
|
dispertītum esse
|
—
|
dispertītus
|
| —
|
dispertītum fore
|
—
|
—
|
| dispertītūrum fuisse
|
—
|
—
|
—
|
| dispertiendī
|
dispertiendō
|
dispertiendum
|
dispertiendō
|
dispertītum
|
dispertītū
|
References
- “dispertio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dispertio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dispertio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.