doceren

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin doceō.

Pronunciation

  • IPA(key): /doːˈseːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: do‧ce‧ren

Verb

doceren

  1. (transitive) to teach, to instruct

Conjugation

Conjugation of doceren (weak)
infinitive doceren
past singular doceerde
past participle gedoceerd
infinitive doceren
gerund doceren n
present tense past tense
1st person singular doceer doceerde
2nd person sing. (jij) doceert, doceer2 doceerde
2nd person sing. (u) doceert doceerde
2nd person sing. (gij) doceert doceerde
3rd person singular doceert doceerde
plural doceren doceerden
subjunctive sing.1 docere doceerde
subjunctive plur.1 doceren doceerden
imperative sing. doceer
imperative plur.1 doceert
participles docerend gedoceerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

Descendants

  • → Indonesian: mendosir
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.