doskoczyć

Polish

From do- +‎ skoczyć.

doskoczyć pf (imperfective doskakiwać)

(intransitive) to jump to, to reach by jumping [with do (+ genitive) ‘to something’]
(intransitive, colloquial) to pop, to nip, to call [with do (+ genitive) ‘to/in somewhere’]

Conjugation of *doskoczyć* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		doskoczyć
future tense	1^st	doskoczę			doskoczymy
	2^nd	doskoczysz			doskoczycie
	3^rd	doskoczy			doskoczą
	impersonal	doskoczy się
past tense	1^st	doskoczyłem, -(e)m doskoczył	doskoczyłam, -(e)m doskoczyła	doskoczyłom, -(e)m doskoczyło	doskoczyliśmy, -(e)śmy doskoczyli	doskoczyłyśmy, -(e)śmy doskoczyły
	2^nd	doskoczyłeś, -(e)ś doskoczył	doskoczyłaś, -(e)ś doskoczyła	doskoczyłoś, -(e)ś doskoczyło	doskoczyliście, -(e)ście doskoczyli	doskoczyłyście, -(e)ście doskoczyły
	3^rd	doskoczył	doskoczyła	doskoczyło	doskoczyli	doskoczyły
	impersonal	doskoczono
conditional	1^st	doskoczyłbym, bym doskoczył	doskoczyłabym, bym doskoczyła	doskoczyłobym, bym doskoczyło	doskoczylibyśmy, byśmy doskoczyli	doskoczyłybyśmy, byśmy doskoczyły
	2^nd	doskoczyłbyś, byś doskoczył	doskoczyłabyś, byś doskoczyła	doskoczyłobyś, byś doskoczyło	doskoczylibyście, byście doskoczyli	doskoczyłybyście, byście doskoczyły
	3^rd	doskoczyłby, by doskoczył	doskoczyłaby, by doskoczyła	doskoczyłoby, by doskoczyło	doskoczyliby, by doskoczyli	doskoczyłyby, by doskoczyły
	impersonal	doskoczono by
imperative	1^st	niech doskoczę			doskoczmy
	2^nd	doskocz			doskoczcie
	3^rd	niech doskoczy			niech doskoczą
anterior adverbial participle		doskoczywszy
verbal noun		doskoczenie