skoczyć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *skočìti, from Proto-Indo-European *skok-eye-ti, from *skek-.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈskɔ.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: sko‧czyć

Verb

skoczyć pf (imperfective skakać)

  1. (intransitive) to jump, to leap
    Synonym: hycnąć

Conjugation

Conjugation of skoczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skoczyć
future tense 1st skoczę skoczymy
2nd skoczysz skoczycie
3rd skoczy skoczą
impersonal skoczy się
past tense 1st skoczyłem,
-(e)m skoczył 		skoczyłam,
-(e)m skoczyła 		skoczyłom,
-(e)m skoczyło 		skoczyliśmy,
-(e)śmy skoczyli 		skoczyłyśmy,
-(e)śmy skoczyły
2nd skoczyłeś,
-(e)ś skoczył 		skoczyłaś,
-(e)ś skoczyła 		skoczyłoś,
-(e)ś skoczyło 		skoczyliście,
-(e)ście skoczyli 		skoczyłyście,
-(e)ście skoczyły
3rd skoczył skoczyła skoczyło skoczyli skoczyły
impersonal skoczono
conditional 1st skoczyłbym,
bym skoczył 		skoczyłabym,
bym skoczyła 		skoczyłobym,
bym skoczyło 		skoczylibyśmy,
byśmy skoczyli 		skoczyłybyśmy,
byśmy skoczyły
2nd skoczyłbyś,
byś skoczył 		skoczyłabyś,
byś skoczyła 		skoczyłobyś,
byś skoczyło 		skoczylibyście,
byście skoczyli 		skoczyłybyście,
byście skoczyły
3rd skoczyłby,
by skoczył 		skoczyłaby,
by skoczyła 		skoczyłoby,
by skoczyło 		skoczyliby,
by skoczyli 		skoczyłyby,
by skoczyły
impersonal skoczono by
imperative 1st niech skoczę skoczmy
2nd skocz skoczcie
3rd niech skoczy niech skoczą
anterior adverbial participle skoczywszy
verbal noun skoczenie

Derived terms

verbs
adjectives
nouns
verbs
  • naskakać
  • poskakać

Further reading

  • skoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skoczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.