dulcinervis
Latin
Etymology
From dulcis (“sweet”) + nervus (“sinew, tendon; string”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dʊɫ.kɪˈnɛr.wɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪ul̠ʲ.t͡ʃiˈnɛr.vis]
Adjective
dulcinervis (neuter dulcinerve); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dulcinervis | dulcinerve | dulcinervēs | dulcinervia | |
| genitive | dulcinervis | dulcinervium | |||
| dative | dulcinervī | dulcinervibus | |||
| accusative | dulcinervem | dulcinerve | dulcinervēs dulcinervīs |
dulcinervia | |
| ablative | dulcinervī | dulcinervibus | |||
| vocative | dulcinervis | dulcinerve | dulcinervēs | dulcinervia | |
Related terms
References
- “dulcinervis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "dulcinervis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- dulcinervis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.