dynian
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *dunnjan.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdy.ni.ɑn/
Verb
dynian
- alternative form of dynnan
Conjugation
Conjugation of dynian (weak, class 1)
| infinitive | dynian | dynienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | dynie | dynede |
| second person singular | dynest | dynedest |
| third person singular | dyneþ | dynede |
| plural | dyniaþ | dynedon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | dynie | dynede |
| plural | dynien | dyneden |
| imperative | ||
| singular | dyne | |
| plural | dyniaþ | |
| participle | present | past |
| dyniende | (ġe)dyned | |