emphyteutarius

Latin

Etymology

From emphyteuma +‎ -ārius.

Pronunciation

Adjective

emphyteutarius (feminine emphyteutaria, neuter emphyteutarium); first/second-declension adjective

  1. (Medieval Latin, law) individual subject to an emphyteutic lease; individual given responsible over an emphyteuma (type of hereditary leasehold in Roman law granted for the purpose of cultivation)
  2. (Medieval Latin, England) of or pertaining to the act of embettering or ameliorating something after having received it

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative emphyteutarius emphyteutaria emphyteutarium emphyteutariī emphyteutariae emphyteutaria
genitive emphyteutariī emphyteutariae emphyteutariī emphyteutariōrum emphyteutariārum emphyteutariōrum
dative emphyteutariō emphyteutariae emphyteutariō emphyteutariīs
accusative emphyteutarium emphyteutariam emphyteutarium emphyteutariōs emphyteutariās emphyteutaria
ablative emphyteutariō emphyteutariā emphyteutariō emphyteutariīs
vocative emphyteutarie emphyteutaria emphyteutarium emphyteutariī emphyteutariae emphyteutaria

References