epicoenus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἐπίκοινος (epíkoinos, “common to many people, things, etc.; promiscuous, sluttish”) (compare γένος ἐπίκοινον (génos epíkoinon, “common gender”)), from ἐπι- (epi-, prefix meaning ‘on, upon; on top of; all over’) + κοινός (koinós, “common; general, public”) (ultimately from Proto-Indo-European *ḱóm (“beside, by, near, with”) + *-yós (suffix forming adjectives from noun stems)).
Pronunciation
(Classical Latin) IPA(key): [ɛ.pɪˈkoe̯.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [e.piˈt͡ʃɛː.nus]
Adjective
epicoenus (feminine epicoena, neuter epicoenum); first/second-declension adjective
- (of a noun) applicable to either males or females; gender-neutral, epicene
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | epicoenus | epicoena | epicoenum | epicoenī | epicoenae | epicoena | |
| genitive | epicoenī | epicoenae | epicoenī | epicoenōrum | epicoenārum | epicoenōrum | |
| dative | epicoenō | epicoenae | epicoenō | epicoenīs | |||
| accusative | epicoenum | epicoenam | epicoenum | epicoenōs | epicoenās | epicoena | |
| ablative | epicoenō | epicoenā | epicoenō | epicoenīs | |||
| vocative | epicoene | epicoena | epicoenum | epicoenī | epicoenae | epicoena | |
Related terms
- epicoenon