farkuman
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *frakwemaną.
Verb
farkuman
Conjugation
Conjugation of farkuman (strong class 4)
| infinitive | farkuman | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | farkumu | farquam |
| 2nd person singular | farkumis | farquāmi |
| 3rd person singular | farkumid | farquam |
| plural | farkumad | farquāmun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | farkume | farquāmi |
| 2nd person singular | farkumes | farquāmis |
| 3rd person singular | farkume | farquāmi |
| plural | farkumen | farquāmin |
| imperative | present | |
| singular | farkum | |
| plural | farkumad | |
| participle | present | past |
| farkumandi | gifarkuman, farkuman | |
Descendants
- Middle Low German: vorkomen