flatare
Latin
Verb
flātāre
- inflection of flātō:
- present active infinitive
- second-person singular present passive imperative/indicative
Romanian
Etymology
Noun
flatare f (plural flatări)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | flatare | flatarea | flatări | flatările | |
| genitive-dative | flatări | flatării | flatări | flatărilor | |
| vocative | flatare, flatareo | flatărilor | |||
Swedish
Adjective
flatare
- comparative degree of flat