formidabilis
Latin
Etymology
From formīdō (“to fear, dread”) + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [fɔr.miːˈdaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [for.miˈd̪aː.bi.lis]
Adjective
formīdābilis (neuter formīdābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | formīdābilis | formīdābile | formīdābilēs | formīdābilia | |
| genitive | formīdābilis | formīdābilium | |||
| dative | formīdābilī | formīdābilibus | |||
| accusative | formīdābilem | formīdābile | formīdābilēs formīdābilīs |
formīdābilia | |
| ablative | formīdābilī | formīdābilibus | |||
| vocative | formīdābilis | formīdābile | formīdābilēs | formīdābilia | |
Related terms
- formīdāmen
- formīdō
- formīdolōsē
- formīdulōsitās
- formīdulōsus
Descendants
- Catalan: formidable
- English: formidable
- French: formidable
- Galician: formidable
- Italian: formidabile
- Norwegian: formidabel
- Occitan: formidable
- Portuguese: formidável
- Romanian: formidabil
- Spanish: formidable
References
- “formidabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “formidabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- formidabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.