fullbordan
Swedish
Etymology
From the verb fullborda.
Noun
fullbordan c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | fullbordan | fullbordans |
| definite | fullbordan | fullbordans | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |
From the verb fullborda.
fullbordan c
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | fullbordan | fullbordans |
| definite | fullbordan | fullbordans | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |