fullyrða

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfʏtl.ɪrða/

Verb

fullyrða (weak verb, third-person singular past indicative fullyrti, supine fullyrt)

  1. to assert, to maintain, to claim [with accusative]
    Synonym: staðhæfa

Conjugation

fullyrða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur fullyrða
supine sagnbót fullyrt
present participle
fullyrðandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég fullyrði fullyrti fullyrði fullyrti
þú fullyrðir fullyrtir fullyrðir fullyrtir
hann, hún, það fullyrðir fullyrti fullyrði fullyrti
plural við fullyrðum fullyrtum fullyrðum fullyrtum
þið fullyrðið fullyrtuð fullyrðið fullyrtuð
þeir, þær, þau fullyrða fullyrtu fullyrði fullyrtu
imperative boðháttur
singular þú fullyrð (þú), fullyrtu
plural þið fullyrðið (þið), fullyrðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fullyrtur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
fullyrtur fullyrt fullyrt fullyrtir fullyrtar fullyrt
accusative
(þolfall)
fullyrtan fullyrta fullyrt fullyrta fullyrtar fullyrt
dative
(þágufall)
fullyrtum fullyrtri fullyrtu fullyrtum fullyrtum fullyrtum
genitive
(eignarfall)
fullyrts fullyrtrar fullyrts fullyrtra fullyrtra fullyrtra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
fullyrti fullyrta fullyrta fullyrtu fullyrtu fullyrtu
accusative
(þolfall)
fullyrta fullyrtu fullyrta fullyrtu fullyrtu fullyrtu
dative
(þágufall)
fullyrta fullyrtu fullyrta fullyrtu fullyrtu fullyrtu
genitive
(eignarfall)
fullyrta fullyrtu fullyrta fullyrtu fullyrtu fullyrtu