gapskratt
Swedish
Etymology
From gap (“wide open mouth”) + skratt (“laughter”).
Noun
gapskratt n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | gapskratt | gapskratts |
| definite | gapskrattet | gapskrattets | |
| plural | indefinite | gapskratt | gapskratts |
| definite | gapskratten | gapskrattens |