gegræppian
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *grabbōną, *grēpōną (“to seize”), from Proto-Indo-European *gʰreb(ʰ)-, *gʰrab(ʰ)- (“to take, seize, rake”). More at grapple.
Pronunciation
- IPA(key): /jeˈɡræp.pi.ɑn/
Verb
ġegræppian
- to seize
Conjugation
Conjugation of ġegræppian (weak, class 2)
| infinitive | ġegræppian | ġegræppienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ġegræppiġe | ġegræppode |
| second person singular | ġegræppast | ġegræppodest |
| third person singular | ġegræppaþ | ġegræppode |
| plural | ġegræppiaþ | ġegræppodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ġegræppiġe | ġegræppode |
| plural | ġegræppiġen | ġegræppoden |
| imperative | ||
| singular | ġegræppa | |
| plural | ġegræppiaþ | |
| participle | present | past |
| ġegræppiende | ġegræppod | |