grunniens
Latin
Etymology
Present participle of grunniō.
Participle
grunniēns (genitive grunnientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | grunniēns | grunnientēs | grunnientia | ||
| genitive | grunnientis | grunnientium | |||
| dative | grunnientī | grunnientibus | |||
| accusative | grunnientem | grunniēns | grunnientēs grunnientīs |
grunnientia | |
| ablative | grunniente grunnientī1 |
grunnientibus | |||
| vocative | grunniēns | grunnientēs | grunnientia | ||
1When used purely as an adjective.