grunnio
Latin
Alternative forms
- grundiō (prescriptive in Late Latin)
Etymology
From Proto-Indo-European *gru-, an imitative root, similar to English grudge, grunt.[1]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈɡrʊn.ni.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈɡrun.ni.o]
Verb
grunniō (present infinitive grunnīre, perfect active grunnīvī or grunniī, supine grunnītum); fourth conjugation, no passive
- to grunt (like a pig)
Conjugation
Conjugation of grunniō (fourth conjugation, no passive)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | grunniō | grunnīs | grunnit | grunnīmus | grunnītis | grunniunt | ||||||
| imperfect | grunniēbam | grunniēbās | grunniēbat | grunniēbāmus | grunniēbātis | grunniēbant | |||||||
| future | grunniam | grunniēs | grunniet | grunniēmus | grunniētis | grunnient | |||||||
| perfect | grunnīvī, grunniī |
grunnīvistī, grunniistī |
grunnīvit, grunniit |
grunnīvimus, grunniimus |
grunnīvistis, grunniistis |
grunnīvērunt, grunnīvēre, grunniērunt, grunniēre | |||||||
| pluperfect | grunnīveram, grunnieram |
grunnīverās, grunnierās |
grunnīverat, grunnierat |
grunnīverāmus, grunnierāmus |
grunnīverātis, grunnierātis |
grunnīverant, grunnierant | |||||||
| future perfect | grunnīverō, grunnierō |
grunnīveris, grunnieris |
grunnīverit, grunnierit |
grunnīverimus, grunnierimus |
grunnīveritis, grunnieritis |
grunnīverint, grunnierint | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | grunniam | grunniās | grunniat | grunniāmus | grunniātis | grunniant | ||||||
| imperfect | grunnīrem | grunnīrēs | grunnīret | grunnīrēmus | grunnīrētis | grunnīrent | |||||||
| perfect | grunnīverim, grunnierim |
grunnīverīs, grunnierīs |
grunnīverit, grunnierit |
grunnīverīmus, grunnierīmus |
grunnīverītis, grunnierītis |
grunnīverint, grunnierint | |||||||
| pluperfect | grunnīvissem, grunniissem |
grunnīvissēs, grunniissēs |
grunnīvisset, grunniisset |
grunnīvissēmus, grunniissēmus |
grunnīvissētis, grunniissētis |
grunnīvissent, grunniissent | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | grunnī | — | — | grunnīte | — | ||||||
| future | — | grunnītō | grunnītō | — | grunnītōte | grunniuntō | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | grunnīre | — | grunniēns | — | |||||||||
| future | grunnītūrum esse | — | grunnītūrus | — | |||||||||
| perfect | grunnīvisse, grunniisse |
— | — | — | |||||||||
| perfect potential | grunnītūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| grunniendī | grunniendō | grunniendum | grunniendō | grunnītum | grunnītū | ||||||||
Derived terms
- grunnium
Descendants
- Aromanian: gurnjescu, gurnjiri
- Galician: gruñir
- Italian: grugnire
- Old French: grognir, gronir, groindre, groignier, grondre, grondir
- Middle French: groigner
- French: grogner
- Norman: grounre (from "grondre"), grognier (from "groignier")
- Middle French: groigner
- Occitan: rondir, rondinar
- → Catalan: rondinar
- Portuguese: grunhir
- Spanish: gruñir
References
- “grunnio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “grunnio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- grunnio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ Roberts, Edward A. (2014) A Comprehensive Etymological Dictionary of the Spanish Language with Families of Words based on Indo-European Roots, Xlibris Corporation, →ISBN, p. 783