guggna

Icelandic

Verb

guggna (weak verb, third-person singular past indicative guggnaði, supine guggnað)

  1. (intransitive) to lose one's courage, to give up
    Synonym: gefast upp

Conjugation

guggna – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur guggna
supine sagnbót guggnað
present participle
guggnandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég guggna guggnaði guggni guggnaði
þú guggnar guggnaðir guggnir guggnaðir
hann, hún, það guggnar guggnaði guggni guggnaði
plural við guggnum guggnuðum guggnum guggnuðum
þið guggnið guggnuðuð guggnið guggnuðuð
þeir, þær, þau guggna guggnuðu guggni guggnuðu
imperative boðháttur
singular þú guggna (þú), guggnaðu
plural þið guggnið (þið), guggniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
guggnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
guggnaður guggnuð guggnað guggnaðir guggnaðar guggnuð
accusative
(þolfall)
guggnaðan guggnaða guggnað guggnaða guggnaðar guggnuð
dative
(þágufall)
guggnuðum guggnaðri guggnuðu guggnuðum guggnuðum guggnuðum
genitive
(eignarfall)
guggnaðs guggnaðrar guggnaðs guggnaðra guggnaðra guggnaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
guggnaði guggnaða guggnaða guggnuðu guggnuðu guggnuðu
accusative
(þolfall)
guggnaða guggnuðu guggnaða guggnuðu guggnuðu guggnuðu
dative
(þágufall)
guggnaða guggnuðu guggnaða guggnuðu guggnuðu guggnuðu
genitive
(eignarfall)
guggnaða guggnuðu guggnaða guggnuðu guggnuðu guggnuðu

Derived terms