hamra

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhamra/
  • Rhymes: -amra

Etymology 1

From hamar +‎ -a.

Verb

hamra (weak verb, third-person singular past indicative hamraði, supine hamrað)

  1. to hammer, to pound [with accusative]
    Synonyms: berja, banka, klappa
Conjugation
hamra – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að hamra
supine sagnbót hamrað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hamrandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hamra hamraði hamri hamraði
þú hamrar hamraðir hamrir hamraðir
hann, hún, það hamrar hamraði hamri hamraði
plural við hömrum hömruðum hömrum hömruðum
þið hamrið hömruðuð hamrið hömruðuð
þeir, þær, þau hamra hömruðu hamri hömruðu
imperative boðháttur
singular þú hamra (þú), hamraðu
plural þið hamrið (þið), hamriði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hamrast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að hamrast
supine sagnbót hamrast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hamrandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hamrast hamraðist hamrist hamraðist
þú hamrast hamraðist hamrist hamraðist
hann, hún, það hamrast hamraðist hamrist hamraðist
plural við hömrumst hömruðumst hömrumst hömruðumst
þið hamrist hömruðust hamrist hömruðust
þeir, þær, þau hamrast hömruðust hamrist hömruðust
imperative boðháttur
singular þú hamrast (þú), hamrastu
plural þið hamrist (þið), hamristi1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hamraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hamraður hömruð hamrað hamraðir hamraðar hömruð
accusative
(þolfall) 		hamraðan hamraða hamrað hamraða hamraðar hömruð
dative
(þágufall) 		hömruðum hamraðri hömruðu hömruðum hömruðum hömruðum
genitive
(eignarfall) 		hamraðs hamraðrar hamraðs hamraðra hamraðra hamraðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hamraði hamraða hamraða hömruðu hömruðu hömruðu
accusative
(þolfall) 		hamraða hömruðu hamraða hömruðu hömruðu hömruðu
dative
(þágufall) 		hamraða hömruðu hamraða hömruðu hömruðu hömruðu
genitive
(eignarfall) 		hamraða hömruðu hamraða hömruðu hömruðu hömruðu

Etymology 2

Inflected form of hamar (“hammer”).

Noun

hamra

  1. indefinite accusative/genitive plural of hamar

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

hamra

  1. inflection of hamre:
    1. simple past
    2. past participle

Old Norse

Noun

hamra

  1. accusative/genitive plural of hamarr

Swedish

Etymology

hammare +‎ -a

Verb

hamra (present hamrar, preterite hamrade, supine hamrat, imperative hamra)

  1. to hammer (hit with a hammer)
  2. (by extension) to hammer (hit hard)
  3. (figuratively, usually with in) to hammer home
    hamra in ett budskap
    hammer home a message

Conjugation

Conjugation of hamra (weak)
active passive
infinitive hamra hamras
supine hamrat hamrats
imperative hamra —
imper. plural1 hamren —
present past present past
indicative hamrar hamrade hamras hamrades
ind. plural1 hamra hamrade hamras hamrades
subjunctive2 hamre hamrade hamres hamrades
present participle hamrande
past participle hamrad

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

See also

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.