heimta

Faroese

Alternative forms

Etymology

From Old Norse heimta, from Proto-Germanic *haimatjaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhaim̥ta/

Verb

heimta (third person singular past indicative heimtaði, third person plural past indicative heimtaðu, supine heimtað)

  1. (rare) fetch

Conjugation

Conjugation of (group v-30)
infinitive
supine heimtað
present past
first singular heimti heimtaði
second singular heimtar heimtaði
third singular heimtar heimtaði
plural heimta heimtaðu
participle (a6)1 heimtandi heimtaður
imperative
singular heimta!
plural heimtið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse heimta, from Proto-Germanic *haimatjaną, cognate with the Swedish hämta, Norwegian hente, Scots hent (to gather, collect, glean), French hanter, English haunt.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈheim̥ta/

Verb

heimta (weak verb, third-person singular past indicative heimti, supine heimt)

  1. (dated) to get, fetch, bring home, bring back

Conjugation

heimta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur heimta
supine sagnbót heimt
present participle
heimtandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég heimti heimti heimti heimti
þú heimtir heimtir heimtir heimtir
hann, hún, það heimtir heimti heimti heimti
plural við heimtum heimtum heimtum heimtum
þið heimtið heimtuð heimtið heimtuð
þeir, þær, þau heimta heimtu heimti heimtu
imperative boðháttur
singular þú heimt (þú), heimtu
plural þið heimtið (þið), heimtiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heimtast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að heimtast
supine sagnbót heimst
present participle
heimtandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég heimtist heimtist heimtist heimtist
þú heimtist heimtist heimtist heimtist
hann, hún, það heimtist heimtist heimtist heimtist
plural við heimtumst heimtumst heimtumst heimtumst
þið heimtist heimtust heimtist heimtust
þeir, þær, þau heimtast heimtust heimtist heimtust
imperative boðháttur
singular þú heimst (þú), heimstu
plural þið heimtist (þið), heimtisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heimtur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
heimtur heimt heimt heimtir heimtar heimt
accusative
(þolfall)
heimtan heimta heimt heimta heimtar heimt
dative
(þágufall)
heimtum heimtri heimtu heimtum heimtum heimtum
genitive
(eignarfall)
heimts heimtrar heimts heimtra heimtra heimtra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
heimti heimta heimta heimtu heimtu heimtu
accusative
(þolfall)
heimta heimtu heimta heimtu heimtu heimtu
dative
(þágufall)
heimta heimtu heimta heimtu heimtu heimtu
genitive
(eignarfall)
heimta heimtu heimta heimtu heimtu heimtu

Verb

heimta (weak verb, third-person singular past indicative heimtaði, supine heimtað)

  1. to demand [with accusative]

Conjugation

heimta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur heimta
supine sagnbót heimtað
present participle
heimtandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég heimta heimtaði heimti heimtaði
þú heimtar heimtaðir heimtir heimtaðir
hann, hún, það heimtar heimtaði heimti heimtaði
plural við heimtum heimtuðum heimtum heimtuðum
þið heimtið heimtuðuð heimtið heimtuðuð
þeir, þær, þau heimta heimtuðu heimti heimtuðu
imperative boðháttur
singular þú heimta (þú), heimtaðu
plural þið heimtið (þið), heimtiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heimtast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að heimtast
supine sagnbót heimtast
present participle
heimtandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég heimtast heimtaðist heimtist heimtaðist
þú heimtast heimtaðist heimtist heimtaðist
hann, hún, það heimtast heimtaðist heimtist heimtaðist
plural við heimtumst heimtuðumst heimtumst heimtuðumst
þið heimtist heimtuðust heimtist heimtuðust
þeir, þær, þau heimtast heimtuðust heimtist heimtuðust
imperative boðháttur
singular þú heimtast (þú), heimtastu
plural þið heimtist (þið), heimtisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heimtaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
heimtaður heimtuð heimtað heimtaðir heimtaðar heimtuð
accusative
(þolfall)
heimtaðan heimtaða heimtað heimtaða heimtaðar heimtuð
dative
(þágufall)
heimtuðum heimtaðri heimtuðu heimtuðum heimtuðum heimtuðum
genitive
(eignarfall)
heimtaðs heimtaðrar heimtaðs heimtaðra heimtaðra heimtaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
heimtaði heimtaða heimtaða heimtuðu heimtuðu heimtuðu
accusative
(þolfall)
heimtaða heimtuðu heimtaða heimtuðu heimtuðu heimtuðu
dative
(þágufall)
heimtaða heimtuðu heimtaða heimtuðu heimtuðu heimtuðu
genitive
(eignarfall)
heimtaða heimtuðu heimtaða heimtuðu heimtuðu heimtuðu

See also