hrella

Icelandic

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈr̥ɛtla/
  • Rhymes: -ɛtla

Verb

hrella (weak verb, third-person singular past indicative hrelldi, supine hrellt)

  1. to tease, to provoke [with accusative]
    Synonyms: stríða, erta, ergja
  2. to sadden, to distress [with accusative]
    Synonym: hryggja

Conjugation

hrella – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að hrella
supine sagnbót hrellt
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hrellandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hrelli hrelldi hrelli hrelldi
þú hrellir hrelldir hrellir hrelldir
hann, hún, það hrellir hrelldi hrelli hrelldi
plural við hrellum hrelldum hrellum hrelldum
þið hrellið hrellduð hrellið hrellduð
þeir, þær, þau hrella hrelldu hrelli hrelldu
imperative boðháttur
singular þú hrell (þú), hrelldu
plural þið hrellið (þið), hrelliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hrellast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að hrellast
supine sagnbót hrellst
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 hrellandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég hrellist hrelldist hrellist hrelldist
þú hrellist hrelldist hrellist hrelldist
hann, hún, það hrellist hrelldist hrellist hrelldist
plural við hrellumst hrelldumst hrellumst hrelldumst
þið hrellist hrelldust hrellist hrelldust
þeir, þær, þau hrellast hrelldust hrellist hrelldust
imperative boðháttur
singular þú hrellst (þú), hrellstu
plural þið hrellist (þið), hrellisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hrelldur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hrelldur hrelld hrellt hrelldir hrelldar hrelld
accusative
(þolfall) 		hrelldan hrellda hrellt hrellda hrelldar hrelld
dative
(þágufall) 		hrelldum hrelldri hrelldu hrelldum hrelldum hrelldum
genitive
(eignarfall) 		hrellds hrelldrar hrellds hrelldra hrelldra hrelldra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hrelldi hrellda hrellda hrelldu hrelldu hrelldu
accusative
(þolfall) 		hrellda hrelldu hrellda hrelldu hrelldu hrelldu
dative
(þágufall) 		hrellda hrelldu hrellda hrelldu hrelldu hrelldu
genitive
(eignarfall) 		hrellda hrelldu hrellda hrelldu hrelldu hrelldu

Derived terms

  • hrelling (“teasing; anguish, sorrow”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.