iaculatrix
Latin
Alternative forms
Etymology
From iaculor, iaculātum (“to throw or hurl”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ja.kʊˈɫaː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ja.kuˈlaː.t̪riks]
Noun
iaculātrīx f (genitive iaculātrīcis, masculine iaculātor); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | iaculātrīx | iaculātrīcēs |
| genitive | iaculātrīcis | iaculātrīcum |
| dative | iaculātrīcī | iaculātrīcibus |
| accusative | iaculātrīcem | iaculātrīcēs |
| ablative | iaculātrīce | iaculātrīcibus |
| vocative | iaculātrīx | iaculātrīcēs |
References
- “iaculatrix”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers