inducendus
Latin
Etymology
Future passive participle of indūcō.
Participle
indūcendus (feminine indūcenda, neuter indūcendum); first/second-declension participle
- which is to be conducted
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | indūcendus | indūcenda | indūcendum | indūcendī | indūcendae | indūcenda | |
| genitive | indūcendī | indūcendae | indūcendī | indūcendōrum | indūcendārum | indūcendōrum | |
| dative | indūcendō | indūcendae | indūcendō | indūcendīs | |||
| accusative | indūcendum | indūcendam | indūcendum | indūcendōs | indūcendās | indūcenda | |
| ablative | indūcendō | indūcendā | indūcendō | indūcendīs | |||
| vocative | indūcende | indūcenda | indūcendum | indūcendī | indūcendae | indūcenda | |