inducturus
Latin
Etymology
Future active participle of indūcō.
Participle
inductūrus (feminine inductūra, neuter inductūrum); first/second-declension participle
- about to conduct
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inductūrus | inductūra | inductūrum | inductūrī | inductūrae | inductūra | |
| genitive | inductūrī | inductūrae | inductūrī | inductūrōrum | inductūrārum | inductūrōrum | |
| dative | inductūrō | inductūrae | inductūrō | inductūrīs | |||
| accusative | inductūrum | inductūram | inductūrum | inductūrōs | inductūrās | inductūra | |
| ablative | inductūrō | inductūrā | inductūrō | inductūrīs | |||
| vocative | inductūre | inductūra | inductūrum | inductūrī | inductūrae | inductūra | |