inducturus

Latin

Etymology

Future active participle of indūcō.

Participle

inductūrus (feminine inductūra, neuter inductūrum); first/second-declension participle

  1. about to conduct

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative inductūrus inductūra inductūrum inductūrī inductūrae inductūra
genitive inductūrī inductūrae inductūrī inductūrōrum inductūrārum inductūrōrum
dative inductūrō inductūrae inductūrō inductūrīs
accusative inductūrum inductūram inductūrum inductūrōs inductūrās inductūra
ablative inductūrō inductūrā inductūrō inductūrīs
vocative inductūre inductūra inductūrum inductūrī inductūrae inductūra