inenarrabilis
Latin
Etymology
From in- + ēnārrābilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.neː.naːrˈraː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.ne.narˈraː.bi.lis]
Adjective
inēnārrābilis (neuter inēnārrābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | inēnārrābilis | inēnārrābile | inēnārrābilēs | inēnārrābilia | |
| genitive | inēnārrābilis | inēnārrābilium | |||
| dative | inēnārrābilī | inēnārrābilibus | |||
| accusative | inēnārrābilem | inēnārrābile | inēnārrābilēs inēnārrābilīs |
inēnārrābilia | |
| ablative | inēnārrābilī | inēnārrābilibus | |||
| vocative | inēnārrābilis | inēnārrābile | inēnārrābilēs | inēnārrābilia | |
Derived terms
Descendants
- → English: inenarrable
- → French: inénarrable
- → Italian: inenarrabile
References
- “inenarrabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inenarrabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inenarrabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.