insidens
Latin
Etymology 1
Present participle of īnsideō.
Participle
īnsidēns (genitive īnsidentis); third-declension one-termination participle
- sitting down, being seated
- adhering to
- being situated upon, occupying
- taking possession of, holding, occupying, inhabiting
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnsidēns | īnsidentēs | īnsidentia | ||
| genitive | īnsidentis | īnsidentium | |||
| dative | īnsidentī | īnsidentibus | |||
| accusative | īnsidentem | īnsidēns | īnsidentēs īnsidentīs |
īnsidentia | |
| ablative | īnsidente īnsidentī1 |
īnsidentibus | |||
| vocative | īnsidēns | īnsidentēs | īnsidentia | ||
1When used purely as an adjective.
Etymology 2
Present participle of īnsīdō.
Participle
īnsīdēns (genitive īnsīdentis); third-declension one-termination participle
- sitting, settling in
- occupying, seizing, holding (a position)
- penetrating, sinking into
- merging into
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnsīdēns | īnsīdentēs | īnsīdentia | ||
| genitive | īnsīdentis | īnsīdentium | |||
| dative | īnsīdentī | īnsīdentibus | |||
| accusative | īnsīdentem | īnsīdēns | īnsīdentēs īnsīdentīs |
īnsīdentia | |
| ablative | īnsīdente īnsīdentī1 |
īnsīdentibus | |||
| vocative | īnsīdēns | īnsīdentēs | īnsīdentia | ||
1When used purely as an adjective.