inspoliatus

Latin

Etymology

in- (un-) +‎ spoliātus (plundered)

Pronunciation

Adjective

īnspoliātus (feminine īnspoliāta, neuter īnspoliātum); first/second-declension adjective

  1. not plundered

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative īnspoliātus īnspoliāta īnspoliātum īnspoliātī īnspoliātae īnspoliāta
genitive īnspoliātī īnspoliātae īnspoliātī īnspoliātōrum īnspoliātārum īnspoliātōrum
dative īnspoliātō īnspoliātae īnspoliātō īnspoliātīs
accusative īnspoliātum īnspoliātam īnspoliātum īnspoliātōs īnspoliātās īnspoliāta
ablative īnspoliātō īnspoliātā īnspoliātō īnspoliātīs
vocative īnspoliāte īnspoliāta īnspoliātum īnspoliātī īnspoliātae īnspoliāta

References

  • inspoliatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inspoliatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers