inspoliatus
Latin
Etymology
in- (“un-”) + spoliātus (“plundered”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ĩː.spɔ.liˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in.spo.liˈaː.t̪us]
Adjective
īnspoliātus (feminine īnspoliāta, neuter īnspoliātum); first/second-declension adjective
- not plundered
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnspoliātus | īnspoliāta | īnspoliātum | īnspoliātī | īnspoliātae | īnspoliāta | |
| genitive | īnspoliātī | īnspoliātae | īnspoliātī | īnspoliātōrum | īnspoliātārum | īnspoliātōrum | |
| dative | īnspoliātō | īnspoliātae | īnspoliātō | īnspoliātīs | |||
| accusative | īnspoliātum | īnspoliātam | īnspoliātum | īnspoliātōs | īnspoliātās | īnspoliāta | |
| ablative | īnspoliātō | īnspoliātā | īnspoliātō | īnspoliātīs | |||
| vocative | īnspoliāte | īnspoliāta | īnspoliātum | īnspoliātī | īnspoliātae | īnspoliāta | |
References
- “inspoliatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inspoliatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers