interrumpendus

Latin

Etymology

Future passive participle of interrumpō

Participle

interrumpendus (feminine interrumpenda, neuter interrumpendum); first/second-declension participle

  1. which is to be broken apart
  2. which is to be broken off, interrupted, cut short

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative interrumpendus interrumpenda interrumpendum interrumpendī interrumpendae interrumpenda
genitive interrumpendī interrumpendae interrumpendī interrumpendōrum interrumpendārum interrumpendōrum
dative interrumpendō interrumpendae interrumpendō interrumpendīs
accusative interrumpendum interrumpendam interrumpendum interrumpendōs interrumpendās interrumpenda
ablative interrumpendō interrumpendā interrumpendō interrumpendīs
vocative interrumpende interrumpenda interrumpendum interrumpendī interrumpendae interrumpenda