knäfalla
Swedish
Etymology
Verb
knäfalla (present knäfaller, preterite knäföll, supine knäfallit, imperative knäfall)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | knäfalla | knäfallas | ||
| supine | knäfallit | knäfallits | ||
| imperative | knäfall | — | ||
| imper. plural1 | knäfallen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | knäfaller | knäföll | knäfalls, knäfalles | knäfölls |
| ind. plural1 | knäfalla | knäföllo | knäfallas | knäföllos |
| subjunctive2 | knäfalle | knäfölle | knäfalles | knäfölles |
| present participle | knäfallande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.