knæ
See also: knä
Danish
Etymology
From Old Norse kné, from Proto-Germanic *knewą, from Proto-Indo-European *ǵónu (“knee”).
Noun
knæ n (singular definite knæet, plural indefinite knæ)
Inflection
| neuter gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | knæ | knæet | knæ | knæene |
| genitive | knæs | knæets | knæs | knæenes |
Faroese
Etymology
From Old Norse kné, from Proto-Germanic *knewą, from Proto-Indo-European *ǵónu (“knee”).
Pronunciation
- IPA(key): /knɛaː/, /kn̥ɛaː/
Noun
knæ n (genitive singular knæs, plural knø or knæ)
Declension
| n5 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | knæ | knæið | knø | knøini |
| accusative | knæ | knæið | knø | knøini |
| dative | knæi | knæinum | knøum | knøunum |
| genitive | knæs | knæsins | knæa | knæanna |
| n3 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | knæ | knæið | knæ | knæini |
| accusative | knæ | knæið | knæ | knæini |
| dative | knæi | knæinum | knæum | knæunum |
| genitive | knæs | knæsins | knæa | knæanna |